“Ο ερ­γά­της κα­τα­στρέ­φε­ται αν δεν τον α­πα­σχο­λεί το κε­φά­λαιο. Το κεφά­λαιο κα­τα­στρέ­φε­ται ό­ταν δεν εκ­με­ταλ­λεύ­ε­ται την ερ­γα­τι­κή δύ­να­μη και για να την εκ­με­ταλ­λεύ­ε­ται πρέ­πει να την α­γο­ρά­ζει. Ό­σο πιο γρή­γο­ρα αυ­ξάνει το κε­φά­λαιο που εί­ναι προ­ο­ρι­σμέ­νο για την πα­ρα­γω­γή, το πα­ρα­γω­γι­κό κεφά­λαιο, ό­σο πιο αν­θη­ρή εί­ναι ε­πο­μέ­νως η βιο­μη­χα­νί­α, ό­σο πιο πο­λύ πλου­τί­ζει η α­στι­κή τά­ξη, όσο πιο κα­λά πά­νε οι δου­λειές, τό­σο πιο πολ­λούς ερ­γά­τες χρειά­ζε­ται ο κα­πι­τα­λι­στής, τό­σο πιο α­κριβά που­λιέ­ται ο ερ­γά­της. Α­πα­ραί­τητος ό­ρος για μια υ­πο­φερ­τή κα­τά­στα­ση του ερ­γά­τη εί­ναι λοι­πόν η ό­σο το δυ­νατόν πιο γρή­γο­ρη αύ­ξη­ση του κε­φά­λαιου” (Μαρ­ξ, Μι­σθω­τή ερ­γα­σί­α και κε­φάλαιο).

Οι φετινές εκλογές στις ΕΛΜΕ της χώρας, πραγματοποιήθηκαν μέσα σε ένα κλίμα διάλυσης αλλά και εγκατάλειψης από τους καθηγητές, του αντιδημοκρατικού (με την ουσιαστική σημασία της δημοκρατίας) συνδικαλισμού, του αποκομμένου από τη μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων, από τους γονείς των μαθητών μας και από την κοινωνία.

Η Ο­ΑΚ­ΚΕ έ­χει πολ­λές φο­ρές κα­ταγ­γεί­λει το ρω­σό­δου­λο κα­θε­στώς, δη­λα­δή τις η­γε­σί­ες των κοι­νο­βου­λευ­τι­κών κομ­μά­των και ι­διαί­τε­ρα των ψευτο­α­ρι­στε­ρών ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ - ΔΗ­ΜΑΡ - ψευ­τοΚ­ΚΕ ό­τι

Ξεσηκώνουν με απάτες μίσος για την Ευρώπη και σαμποτάρουν την παραγωγή για να μας μετατρέψουν σε

αποικία της φασιστικής Ρωσίας

 (Αφίσα της ΟΑΚΚΕ)

Μόλις τον περασμένο Νοέμβριο ψηφίστηκε από την σαμποταριστική κυβέρνηση νόμος ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ ο νόμος 4504/2017, άρθρο 136 ο οποίος δεν τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση, προφανώς για να μην υπάρξουν αντιδράσεις.

Σύμφωνα με αυτόν απαγορεύεται η επιβίβαση ή αποβίβαση επιβατών εντός

  Ο Λα­φα­ζά­νης κα­τά την πα­ρα­λα­βή του υ­πουρ­γεί­ου του ή­ταν σαφής: “τέρ­μα με την Κυ­βέρ­νη­σή μας η τρό­ι­κα και τα μνη­μό­νια και ε­δώ ό­σοι ε­φαρ­μο­στικοί  νό­μοι υ­πάρ­χουν στο Υ­πουρ­γεί­ο. Στα­δια­κά βε­βαί­ως, αλ­λά πο­λύ σύ­ντο­μα, ένας, έ­νας θα α­κυ­ρω­θούν”  (http://www.ypeka.gr/). 

Το παρατεταμένο lockdown ήρθε να επιδεινώσει την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας που στον πυρήνα της βρίσκεται το παραγωγικό-βιομηχανικό σαμποτάζ. Εκατοντάδες παραμένουν οι μπλοκαρισμένες επενδύσεις και τα έργα, ενώ οι μεγάλες καθυστερήσεις στην απονομή της δικαιοσύνης είναι ίσως ένα από τα μεγαλύτερα εργαλεία παραγωγικού σαμποτάζ που διαθέτει το πολιτικό καθεστώς. Οι εκκρεμείς δικαστικές υποθέσεις επενδύσεων και δημόσιων έργων ανέρχονται σε 250-300 και οι θέσεις εργασίας που ακολούθως διακυβεύονται άμεσα αγγίζουν τις 20.000. Αυτά τα νούμερα παραθέτει στο Κάπιταλ της 22/4 ο Γ. Κράλογλου, ένας από τους ελάχιστους δημοσιολογους του αστικού τύπου που καταγγέλει, και με αξιοπρόσεκτη επιμονή τη συνειδητή αντιβιομηχανική πολιτική όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών. (https://www.capital.gr/o-giorgos-kraloglou-grafei/3447596/pano-apo-20-000-theseis-ergasias-sta-xeria-tis-dikaiosunis). Μάλιστα δεν διστάζει κάπου να σημειώσει ότι αρκούν 40-50 άνθρωποι με την υποστήριξη Δημάρχων και κομμάτων και οι προσφυγές τους στο ΣτΕ για να ακυρώσουν ένα έργο υπερασπίζοντας κάποια συμφέροντα, που δεν κατονομάζει.

Το τρομακτικό 68,6% της πτώσης των επενδύσεων σε πάγια

Σε συνθήκες ακραίας φτώχειας ζουν οι δύο στους δέκα έλληνες πολίτες οι οποίοι δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν βασικές ανάγκες της καθημερινότητάς τους αφού στερούνται ακόμα και το φαγητό ή τη θέρμανση του σπιτιού τους.

Έχουμε κάποιες ενδείξεις τον τελευταίο καιρό ότι οι θέσεις της ΟΑΚΚΕ προκαλούν όλο και περισσότερο πολιτικό ενδιαφέρον στους αριστερούς και δημοκρατικούς ανθρώπους ακόμα και μέσα σε αυτό που λέμε “χώρο του κινήματος”, δηλαδή στο χώρο εκείνων που συχνά καλόπιστα πιστεύουν ότι κάνουν λαϊκή αντίσταση ενώ κάνουν καθεστωτική επέλαση για λογαριασμό της σοσιαλφασιστικής ηγεσίας τους.

 

Α­πό τι ε­ξαρ­τά­ται η τι­μή της ερ­γα­τι­κής δύ­να­μης; Δη­λα­δή α­πό τι ε­ξαρτιού­νται οι μι­σθοί και τα με­ρο­κά­μα­τα; Σε τε­λι­κή α­νά­λυ­ση ε­ξαρ­τιού­νται α­πό την πο­σό­τη­τα της κοι­νω­νι­κής ερ­γα­σί­ας που α­παι­τεί­ται για να πα­ρα­χθούν τα ε­μπο­ρεύ­μα­τα που κα­τα­να­λώ­νει ο ερ­γά­της για να υπάρ­ξει σαν τέ­τοιος ή αλλιώς τα ε­μπο­ρεύ­μα­τα που του εί­ναι α­να­γκαί­α για να α­να­πα­ρά­γει το ε­μπό­ρευμα που έ­χει στα χέ­ρια του και το ο­ποί­ο λέ­γε­ται ερ­γα­τι­κή δύ­να­μη. Αυ­τό το ε­μπό­ρευ­μα το κα­τα­να­λώ­νει κά­θε μέ­ρα στην πα­ρα­γω­γι­κή δια­δι­κα­σί­α και πρέ­πει να το α­ντι­κα­τα­στήσει με το με­ρο­κά­μα­το που θα πά­ρει ή με το μη­νιά­τι­κο μι­σθό.